کاهش غلظت چهار پروتئین درخون بیماران مبتلابه دیابت نوع 1
30 ژوئیه 2015- دربیماران مبتلا به دیابت نوع 1، غلظت 4 پروتئین موجود در خون که از حمله ی سیستم ایمنی به بافتها جلوگیری می کنند، بطورقابل توجهی کاهش یافته است.
درمقابل، غلظت این پروتئین ها در خون بستگان درجه ی اول این بیماران، که دارای برخی از ژنهای پر خطر هستند اما به این بیماری مبتلا نشده اند، بالا می باشد.
دکتر sheمدیر مرکز بیوتکنولوژی و پزشکی ژنوم در کالج پزشکی جورجیا در دانشگاه Georgia Regentsمی گوید: در افراد سالمی که این ژنهای خطر وجود ندارد، غلظت چهار پروتئین: IL-8; IL-1Ra; MCP-1 و MIP-1βبالا می باشد.
نتایج این تحقیق درمجله ی Clinical Endocrinology & Metabolismمنتشر گردید.
دکتر sheمی گوید: این یافته ها نشان می دهد استفاده از این 4 پروتئین می تواند از ابتلا کودکان درمعرض خطر به بیماری دیابت نوع 1 جلوگیری کند، همچنین دانشمندان از این پروتئینها بعنوان بیومارکرهای جدید در خون افراد در معرض خطر برای تشخیص، پیش آگهی و مدیریت بیماری استفاده خواهند کرد.
دانشمندان درمجموع 13 سیتوکین و کیموکین را که مولکولهای پیام رسان در تنظیم پاسخ سیستم ایمنی هستند، بررسی کردند. آنها ابتدا نمونه های خونی 697 کودک مبتلا به دیابت نوع 1 را بررسی کرده و با نمونه های خونی 681 فرد فاقد آنتی بادی علیه سلولهای بتا (مشخصه ی این بیماری خود ایمنی) مقایسه نمودند. سپس دانشمندان نمونه های خونی گروه بیشتری از افراد را که شامل 1553 کودک مبتلا به دیابت نوع 1 و 493 فرد فاقد آنتی بادی علیه سلولهای بتا بود را بررسی کردند.
در این مطالعه ی گسترده، آنها متوجه ی کاهش این 4 نوع پروتئین درتمام بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 شدند.
دکتر Purohitنویسنده ی اول این پژوهش می گوید: سلولهای پانکراس بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 قادر به ترشح مقادیر کافی از این پروتئینها نیستند درحالیکه بطور طبیعی بدن ما قادر به ترشح میزان کافی از این سیتوکینها برای جلوگیری از حمله ی سیستم ایمنی به سلولهای خودی می باشد.
چنانچه غلظت این چهار پروتئین در سرم خون افرادیکه دارای سه ژن شناخته شده ی خطر ابتلا به دیابت نوع 1 هستند، بالا باشد احتمال ابتلا آنها به بیماری دیابت نوع 1 کاهش می یابد. این موضوع نشان می دهد غلظت مشخصی از این چهار پروتئین از ابتلا افراد به دیابت نوع 1 حتی در افرادیکه بطور ژنتیکی جزو گروههای پرخطر هستند، محافظت می کند.
دکتر sharmaکارشناس بیوانفورماتیک و یکی از نویسندگان این پژوهش می گوید: چنانچه افراد حامل ژنهای پرخطر مقادیر کافی از این پروتئینها را در بدن خود تولید نکنند به احتمال زیاد به دیابت نوع 1 مبتلا خواهند شد.
یکی از پروتئینهایی که در بیماران درغلظت کم یافت می شود، پروتئین MIP-1βاست. در مدلهای حیوانی مشخص شده است که این پروتئین دارای تأثیر حفاظتی در برابر دیابت نوع 1 است.
درحال حاضر یک نسخه ی نو ترکیب از پروتئین IL-1Raبرای مقابله با آرتریت روماتوئید استفاده می شود. استفاده ی این نسخه ی نوترکیب برای مقابله با بیماری دیابت نوع 1 و 2 در دست بررسی است.
در مطالعات انسانی مشخص گردید در بیمارانی که بیماری دیابت نوع 1 در آنها به تازگی تشخیص داده شده است و بیماری آنها رو به بهبودی است مقدار IL-1Raبیش از افرادیست که بیماری آنها رو به بهبودی نیست.
سیتوکین ها و کموکاین ها می توانند التهاب را افزایش یا مهار کنند- سیتوکین هایی نظیر MIP-1βقادر به تحریک یا مهار التهاب هستند- و ترکیب مناسبی از این پروتئینها می تواند التهاب را کنترل کند. به عنوان مثال IL-1Ra، سیتوکینی است که توسط چندین سلول مختلف ازجمله سلولهای سیستم ایمنی ترشح میشود، این سیتوکین یک آنتاگونیست طبیعی برای التهاب تحریک شده توسط سیتوکین IL-1βاست.
دکتر sheمی گوید: ما در حال گردآوری شواهدی هستیم که نشان می دهد هر یک از این چهار مولکول پروتئینی در آزمایشات بالینی موثر هستند و چنانچه از ترکیب آنها استفاده شود ممکن است تأثیرات بیشتری حاصل شود.
او می افزاید: یکی از کانونهای مهم پژوهشی در گروه ما، شناسایی نشانگرهای زیستی برای بیماریهای مختلف از جمله دیابت، سرطان و سایر بیماریها است، ما همچنین می خواهیم استراتژیهای درمانی جدید و یا اهداف جدیدی را بر اساس کشف این نشانگرهای زیستی بیابیم. برخی از این 13 سیتوکین وکموکینها در مطالعه ی فاکتورهای شناخته شده ی دیابت نوع 1 بررسی شده اند، هم اکنون دانشمندان در حال بررسی نقش سایر سیتوکین ها و کموکینها هستند.